الف ) آزمون‌ F لیمر

در ابتدا لازم است مشخص شود که مدل به روش داده های تلفیقی یا حداقل مربعات معمولی[۹۰] و یا داده های تابلویی (پانل دیتا) برازش شود که ‌به این منظور از آزمون F لیمر استفاده می‌شود. فرضیه صفر (H0 ) آزمون بیان می‌کند که تفاوتی میان ضرایب برآورد شده برای تک تک مقاطع و ضریب برآورده شده جمعی وجود ندارد بدین معنا که لزومی به برآورد مدل با بهره گرفتن از داده های تابلویی (پانل دیتا) نیست، به عبارت دیگر مدل داده های تلفیقی یا حداقل مربعات معمولی به مدل آثار ثابت ارجح است. پس از انجام آزمون F، آماره Fمحاسبه شده با مقدار بحرانی آماره F مقایسه می‌شود. در صورتی که مقدار احتمال آماره Fمحاسبه شده کمتر از مقدار ۰۵/۰ باشد فرضیه صفر پذیرفته نمی‌شود و لازم است مدل به روش داده های تابلویی (پانل دیتا) برآورد شود. جدول ۴-۳ نتیجه آزمون F را نشان می‌دهد.

جدول ۴-۳ نتیجه آزمون F لیمر انجام شده برای انتخاب روش حداقل مربعات معمولی یا پانل دیتا

فرضیه صفر(H0)

نام آزمون

آماره

p- مقدار آزمون

نتیجه

ارجحیت روش حداقل مربعات معمولی

F لیمر

۲۱۹۷۹۱/۳

۱۲۰۵۸/۰

تأیید فرض صفر

با توجه نتایج جدول ۴-۳ از آزمون لیمر می‌توان دریافت که مقدار آماره به دست آمده از آزمون F لیمر برابر با ۲۱۹۷۹۱/۳ گردیده و با توجه به مقدار احتمال حاصل از آزمون فرض H0یعنی ارجحیت روش حداقل مربعات معمولی مورد تأیید واقع شده و روش حداقل مربعات معمولی پذیرفته می‌شود.

ب) آزمون‌ چاو

برای آزمون معنی‌دار بودن ضرایب می‌توان از آزمون طراحی شده توسط چاو[۹۱] (۱۹۶۰) استفاده نمود. وی آزمونی را معرفی کرده که برای انتخاب بین روش حداقل مربعات معمولی داده های ادغام شده تلفیقی و مدل آثار ثابت مورد استفاده قرار می‌گیرد. بر اساس این آزمون، در مواردی که بخواهیم آثار گروهی را به صورت یک‌جا مورد آزمون قرار دهیم، از آزمون F استفاده می‌کنیم. در این حالت در واقع، آزمون می‌کنیم که آیا آثار گروهی متفاوت است (یعنی ها متفاوتند) و یا یکسان هستند (یعنی ها برابرند). بدین ترتیب فرضیه‌های این آزمون به صورت زیر تدوین می‌شود:

فرضیه صفر بر اساس مقادیر مقید است، یعنی تفاوت‌های گروهی را در نظر نمی‌گیرد، ‌بنابرین‏ رگرسیون حداقل مربعات معمولی را تأیید می‌کند. فرضیه مقابل بر اساس مقادیر غیرمقید است، در واقع تفاوت‌های گروهی را لحاظ می‌کند و تاییدی بر ضرورت استفاده از رگرسیون آثار ثابت (LSDV) می‌باشد. اگر مقدار آماره F محاسبه شده از مقدار Fجدول بزرگ‌تر باشد و یا به عبارت دیگر p– مقدار این آزمون کمتر از ۰۵/۰ تعیین شده باشد، در سطح معنی‌داری تعیین شده، فرضیه صفر رد می‌شود و ‌بنابرین‏ مدل آثار ثابت انتخاب می‌شود. در غیر این صورت و در صورت تأیید فرضیه صفر، از روش حداقل مربعات معمولی باید استفاده نمود. نتایج حاصل از آزمون چاو در جدول (۴-۴) نمایش داده شده است:

جدول ۴-۴ آزمون چاو برای مدل آثار ثابت در مقابل مدل برآوردی داده های ترکیب شده

فرضیه صفر(H0)

نام آزمون

آماره

p- مقدار آزمون

نتیجه

ارجحیت مدل برآوردی داده های ترکیب شده

چاو

۶۹۰۰۱۹/۱

۴۷۳۱/۰

تأیید فرض صفر

با توجه نتایج جدول ۴-۴ از آزمون چاو می‌توان دریافت که مقدار آماره به دست آمده از آزمون چاو برابر با ۶۹۰۰۱۹/۱ گردیده و با توجه به مقدار احتمال حاصل از آزمون فرض H0یعنی ارجحیت روش حداقل مربعات معمولی مورد تأیید واقع شده و مدل آثار ثابت رد می‌شود.

۴-۳-۳- آزمون همگنی واریانس

برای آزمون فرضیه‌ها ابتدا داده های مربوط به صورت قبل و بعد برای دو گروه مرتب شد. سپس همگونی واریانس برای متغیر وابسته بررسی گردید. با بهره گرفتن از آزمون لوین، مقدار احتمال به دست آمده برای دو متغیر بیشتر از ۰۵/۰ است. ‌بنابرین‏ فرض برابری واریانس ها برای متغیرهای وابسته رد نمی‌شود.

جدول ۴-۵ آزمون همگنی واریانس برای متغیر وابسته با بهره گرفتن از آزمون لوین

Fمقدار آماره

درجه آزادی ۱

درجه آزادی ۲

p-value

محافظه کاری شرطی CON1

۵۵/۳

۱

۴۶

۰۶۶/۰

محافظه کاری غیر شرطی CON2

۰۰۲/۰

۱

۴۶

۹۶۹/۰

۴-۳-۴- آزمون فرضیه های تحقیق

الف ) آزمون فرضیه اول تحقیق

فرضیه اول تحقیق بیان می‌کند وضع دستورالعمل پذیرش اوراق بهادار در بورس اوراق بهادار تهران موجب افزایش محافظه کاری شرطی توسط مدیران در گزارشگری مالی شده است.

بیان آماری این فرضیه به شکل ذیل است:

وضع دستورالعمل پذیرش اوراق بهادار در بورس اوراق بهادار تهران موجب افزایش محافظه کاری شرطی توسط مدیران در گزارشگری مالی نشده است. H0

وضع دستورالعمل پذیرش اوراق بهادار در بورس اوراق بهادار تهران موجب افزایش محافظه کاری شرطی توسط مدیران در گزارشگری مالی شده است. H1

جدول ۴-۵ زیر مقادیر محاسبه شده در جدول برآورد ضرایب را برای متغیرهای موجود در پیش‌بینی محافظه کاری نشان می‌دهد. خروجی نرم افزار و سایر جداول نرم‌افزار در پیوست آمده است.

جدول ۴-۶ آزمون فرضیه اول

متغیرها

محافظه کاری شرطی

ضرایب

خطای استاندارد

آزمون فرض

مربعات کی دو والد

درجه آزادی

P-value

(Intercept)

۳۳۵/۰

۰۵۸۳/۰

۰۸۱/۳۳

۱

۰۰۰/۰

LnAGE

۵۰/۳

۰۱۰۶/۰

۰۰۱/۰

۱

۹۷۴/۰

CFO

۰۵/۶

۰۰۰۰/۰

۹۷۳/۹

۱

۰۰۲/۰

GROWTH

۰۰۱/۰-

۰۰۰۶/۰

۲۲۹/۳

۱

۰۷۲/۰

MB

۰۰۵/۰

۰۰۲۲/۰

۲۹۷/۶

۱

۰۱۲/۰

ROA

۰۰۵/۰-

۰۰۰۶/۰

۷۸۰/۵۶

۱

۰۰۰/۰

LEV

۰۷۰/۰

۰۴۳۸/۰

۵۷۰/۲

۱

۱۰۹/۰

LnASSET

۰۲۲/۰-

۰۰۴۱/۰

۱۴۹/۲۹

۱

۰۰۰/۰

[Struct=0]

۰۲۳/۰-

۰۱۱۹/۰

۶۹۷/۳

۱

۰۵۴/۰

[Struct=1]

۰

.

.

.

.

بر اساس آزمون تحلیل کواریانس انجام شده برای متغیر محافظه کاری شرطی ‌بر اساس اثر متغیر STRUCT، مقدار p-value برابر ۰۵۴/۰ به دست آمد که چون این مقدار بیشتر از ۰۵/۰ است پس فرض صفر رد نمی شود و می‌توان گفت:

“وضع دستورالعمل پذیرش اوراق بهادار در بورس اوراق بهادار تهران موجب افزایش محافظه کاری شرطی توسط مدیران در گزارشگری مالی نشده است.”

نمودار زیر میانگین محافظه کاری شرطی را دو دوره قبل و بعد وضع دستورالعمل پذیرش اوراق بهادار در بورس اوراق بهادار نشان می‌دهد.

نمودار ۴-۱ میانگین محافظه کاری شرطی دوره قبل و بعد وضع دستورالعمل پذیرش اوراق بهادار

ب ) آزمون فرضیه دوم تحقیق

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت