۶۲۳٫۵۳۷

۱

۶۲۳٫۵۳۷

۸۱٫۳۱۳

.۰۰۰

.۷۵۱

خطا

۲۰۷٫۰۴۶

۲۷

۷٫۶۶۸

جمع

۱۱۵۶۳۵٫۰۰۰

۳۰

جمع اصلاح­شده

۴۶۱۴٫۱۶۷

۲۹

۴- آموزش مؤلفه­ های تصمیم ­گیری مجدد در کاهش خودناتوان­سازی تأثیر بیشتری داشته­است و یا افزایش جرات ورزی.
برای بررسی این فرضیه به بررسی و مقایسه اندازه اثر و یا میزان تأثیر متغیر مستقل بر متغیر وابسته در تجزیه و تحلیل آماری می­پردازیم.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

برای بررسی تأثیر مؤلفه­ های تصمیم ­گیری مجدد بر کاهش ابعاد خودناتوان­سازی از روش تحلیل واریانس چندمتغیره برای نمرات تفاضلی استفاده­شد که نمره F به دست­آمده برای نمرات تفاضلی خلق منفی برابر بود با ۵۴۵/۱۴ که در سطح ۰۰۱/۰ معنی­دار بود و اندازه اثر آن برابر بود با ۳۴۲/۰ و مقدار F به دست­آمده برای نمرات تفاضلی تلاش برابر بود با ۰۲۱/۲۵ که در سطح ۰۰۱/۰ معنی­دار بوده و میزان اندازه اثر آن یعنی اثربخشی تصمیم ­گیری مجدد بر کاهش بعد تلاش برابر بود با ۴۷۲/۰ و مقدار F به دست­آمده برای نمرات تفاضلی عذرخواهی برابر بود با ۳۷۴/۴۹ که در سطح ۰۰۱/۰ معنی­دار بوده و میزان اثربخشی تصمیم ­گیری مجدد بر کاهش بعد عذرخواهی و یا اندازه اثر آن برابر بود با ۶۳۸/۰ و برای بررسی تأثیر مؤلفه­ های تصمیم ­گیری مجدد بر کاهش نمره کل خودناتوان­سازی از روش آماری تحلیل واریانس یک­راهه (ANCOVA) استفاده­شد که مقدار F به دست­آمده برابر بود با ۹۲/۶۷ و در سطح ۰۰۱/۰ معنی­دار بود و اندازه­اثر آن و یا اثربخشی تصمیم ­گیری مجدد بر کاهش نمره کل خودناتوان­سازی برابر بود با ۷۱۶/۰ و هم­چنین برای بررسی تأثیر مؤلفه­ های تصمیم ­گیری مجدد بر افزایش جرات ورزی از روش تحلیل کواریانس استفاده­شد که مقدار F به دست­آمده ۳۱۳/۸ بود و میزان اثربخشی تصمیم ­گیری مجدد بر افزایش جرات ورزی و یا اندازه اثر آن برابر بود با ۷۵۱/۰ که از مقایسه میزان اندازه اثر متغیرهای مربوطه می­توان نتیجه­گرفت که آموزش مؤلفه­ های تصمیم ­گیری مجدد بر افزایش جرات ورزی تأثیر بیشتری داشته­است.
فصل پنجم:
بحث و نتیجه گیری
بحث و نتیجه ­گیری
مقدمه
موضوع این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مؤلفه­ های تصمیم ­گیری مجدد بر کاهش خودناتوان­سازی و افزایش جرات ورزی دانش ­آموزان پسر سال سوم هنرستان است، جامعه­آماری این پژوهش شامل دانش ­آموزان پسر سال سوم هنرستان منطقه ۹ شهر تهران می­باشد.
از بین این جامعه یک هنرستان به عنوان نمونه به روش نمونه گیری خوشه­ای تصادفی انتخاب شد و پس از اجرای پیش­آزمون در بین دانش ­آموزان سال سوم، ۲ کلاس که بیش­ترین نمره را در خودناتوان­سازی و کمترین نمره را در جرات ورزی کسب­کردند انتخاب و به صورت تصادفی به ۲ گروه آزمایش و کنترل تقسیم­شدند. میانگین سن دانش ­آموزان برابر ۷/۱۶ با انحراف­معیار ۵/۱ بود.
در این فصل ابتدا به بررسی فرضیه ­های پژوهش، سپس پیشنهادهای کاربردی و پژوهشی و در نهایت به محدودیت­ها پرداخته می­ شود.
فرضیه اوّل