این سرخرطومی به طور عمده روی گیاه میزبان C. stocksii از تیره Asteraceae فعالیت دارد (شکل۳-۲۱). این سرخرطومی تنها از منطقه دهسرد با ارتفاع ۱۸۲۴ متری از سطح دریا جمع­آوری شد. سرخرطومی Larinus sp. یک گونه تولید کننده مان می­باشد (شکل ۳-۱۷). گیاه میزبان و تولید مان توسط این سرخرطومی برای اولین بار در این تحقیق مشخص شد. در مورد پراکنش این گونه سرخرطومی در ایران و جهان گزارشی وجود ندارد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۳-۴- درصد فراوانی نسبی گونه‌های جنس Larinus روی گیاهان میزبان مختلف
نمودار مربوط به درصد فراوانی گونه­ های Larinus روی گیاه میزبان E. aucheri نشان می­دهد که در هر دو سال متوالی گونه­ L. affinis دارای بیشترین درصد فراوانی نسبی (به ترتیب با ۹۱ و ۸۹ درصد در سال­های ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰) می­باشد (شکل ۳-۲۲). درصد فراوانی نسبی گونه­ های
L. grisescens،L. nidificans و L. onopordi روی این گیاه میزبان خیلی کم بود و گونه­ های
L. syriacus،Larinus sp. و L. liliputanus روی این گیاه میزبان مشاهده نشدند (۳-۲۲). نمودار مربوط به درصد فراوانی نسبی گونه­ های Larinus روی گیاه میزبان E. lalesarensis نشان می­دهد که در هر دو سال متوالی درصد فراوانی گونه­ L. grisescens در مقایسه با سایر گونه­ ها به طور معنی­داری بیشتر بود (۰۵/۰>P) (شکل ۳-۲۳). همچنین گونه­ های L. nidificans و L. onopordi، L. syriacus و L. liliputanus با درصد فراوانی نسبی کمتر روی این گیاه میزبان مشاهده شدند ولی، گونه­ های L. affinis و Larinus sp. روی این گیاه میزبان مشاهده نشدند (شکل ۳-۲۳). نمودار مربوط به درصد فراوانی نسبی گونه­ های Larinus روی گیاه میزبان E. longipenicillatus نشان می­دهد که در هر دو سال متوالی درصد فراوانی گونه­L. nidificans در مقایسه با سایر گونه­ ها به طور معنی­داری بیشتر بود (۰۵/۰>P) (3-24). همچنین گونه­ های L. grisescens و L. onopordi، L. syriacus و L. liliputanus با درصد فراوانی کمتر روی این گیاه میزبان مشاهده شدند ولی، گونه­ های L. affinis و Larinis sp. روی این گیاه میزبان مشاهده نشدند (شکل ۳-۲۴). سرخرطومی Larinus sp. روی گیاه میزبان C. stocksii در هر دو سال ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ با ۸۸ و ۵/۸۷ درصد بیشترین درصد فراوانی نسبی را داشت. همچنین سایر گونه­ های Larinus با درصد فراوانی نسبی خیلی کم روی این گیاه مشاهده شدند (شکل ۳-۲۵). روی گیاه میزبان C. oxyachantha درصد فراوانی نسبی دو گونه سرخرطومی L. grisescens و
L. syriacus در مقایسه با گونه­ های L. nidificans،L. onopordi، L. affinis و L.liliputanus به طور معنی­داری بیشتر بود ولی، گونه Larinus sp. روی این گیاه میزبان مشاهده نگردید (۳-۲۶). روی گیاه میزبان O. leptolepis درصد فراوانی نسبی دو گونه سرخرطومی L. grisescens و L. nidificans در مقایسه با گونه­ های L. syriacus و L. onopordi به طور معنی­داری بیشتر بود ولی، گونه­ های L. affinis، Larinus sp. و L.liliputanus روی این گیاه میزبان مشاهده نشدند (شکل ۳-۲۷).
نتایج حاضر نشان می­ دهند که سرخرطومی L. affinis به عنوان گونه غالب جنس Larinus روی گیاه میزبان E. aucheri و سرخرطومی Larinus sp. .به عنوان گونه غالب جنس Larinus روی گیاه میزبان C. stocksii فعالیت دارند. روند تغییرات تراکم جمعیت سرخرطومی L. affinis در مراحل مختلف رشدی گیاه میزبان و نیز برخی از ویژگی­های زیست­شناسی این گونه روی گیاه میزبان مطالعه شد.